زندگی
حس میکنم زندگی را باخته ام
و خیلی کمتر از آنچه باید در بیست و یک سالگی داشته باشم دارم.
می دانم که نمی دانم و این از کسی نیست جز خودم.
در اتوبوس زمان یکی یکی ایستگاههای خالی زندگی را طی میکنم
تا به ایستگاه آخر برسم.
هر آنچه که میتوانستم انجام دهم
در کژفهمی های جاری زندگی و در بن بستهای بی پایان هستی
رنگ باخت
و رنگ باخت
و رنگ باخت.
نمی خواهم شروع کنم باز زیستن را..........
نظرات شما عزیزان:
رضارضایی 
ساعت19:23---6 دی 1390
